اشتراک گذاری
استاد محمدتقی غفاری فردویی
۱۸ تیر ۱۴۰۴
اداب حضور در محكمه
يكي از مهمترين ابزارِ وكيل براي موفقيت و اجراىِ يك دفاعِ صحيح و هنرمندانه، تسلطِ او بر جوّ روانىِ محكمه است.
ممكن است اين عبارت را زياد شنيده باشيم كه:
"قاضى پرونده با من برخوردِ بدى داشت"
دوستانِ عزيز،
قاضى به ما هو قاضى، انسانى است مانند همه ى ما ؛ داراي تمامى عواطف و احساساتِ انسانى.
اين شخص در طولِ روز با اشخاص و حرفها و اوراق متعددى رو به رو است.
بي شك ممكن است خسته بشود، بي حوصله بشود يا حتى از كوره در برود.
تجربه به من نشان داده است كه:
ما هستيم كه ميتوانيم تعيين كننده ى برخورد ديگران ، به طور اعم ، و برخوردِ قاضى ، به طور اخص ، با خود باشيم.
اندكى شرح ميدهم:
تصور بفرماييد ساعت دادرسي ما ١٠ صبح است.
چنانچه ما با پوششى متين، در دادگاه حاضر شويم ، اندكى پيش از ساعت ١٠ در بزنيم و بدون ورود به داخل اطاق، اعلام حضور نماييم . پس از اعلامِ آغاز دادرسي و به هنگام ورود به داخل شعبه ، عليرغم آنكه درب شعبه باز است، از باب احترام مجدداً و با آرامى در بزنيم و داخل شعبه بشويم، در مقابل ميز قاضى بايستيم و تا زمانى كه اجازه ى نشستن ندادند ننشينيم ، به هنگاميكه بدواً نوبت به سخن ما ميرسد، با احترام و كسب اجازه از رييس دادگاه، سخن خود را شروع كنيم، در ميان صحبت اطراف دعوا نياييم، و بدون اجازه مجدداً سخن نگوييم،
شما به من بفرماييد ، آيا محل و مجالى براي برخورد نامناسب با ما باقى مى مانَد؟
ممكن است عزيزي بگويد : براى من پيش آمده كه عليرغم اين موارد، با بخورد نا مناسبي مواجه شدم.
در پاسخ به اين عزيز عرض ميكنم:
استثناء نميتواند ناسخِ اصل شود. اصل اين است كه در اجراى چنين رفتارهايي، معمولاً بازخورد خوب و مناسب دريافت ميشود، حال اگر استثنائاً موردى بر خلاف آن مشاهده شد، نميتواند نافىِ اصل باشد.
اما يك نكته ى بسيار مهم:
ادب همواره بايد در چارچوبه اي تعريف شده باشد.
مراقب باشيم كه ابرازِ ادب ، خداى ناكرده به " چاپلوسى" تعبير نشود.
فراموش نكنيم كه شأن انسانى به هر شغل و منصبي تفوق دارد.
ما بنا به شأن خود، با انسانى در مقابلِ خود، ادب ميكنيم، اما هرگز شأن و كلاس انسانى را فراموش نميكنيم و از حدود آن خارج نميشويم.
هنرِ ما ، تعيينِ حدودِ رفتارىِ ديگران است، و اين از ابزارِ يك وكيلِ هنرمند است.
.png)
